چت کردن
چت کردن نقطه شروع آشنایی اینترنتی است. ابزاری که از نظر خیلی ها وسیله مناسبی برای برقراری ارتباط با افراد مختلف به شمار می رود و حتی برای انتخاب شریک زندگی خود هم به آن متوسل
می شوند... اما مشکل چیست؟/
مشکل اساسی این شیوه آشنایی آن است که چون افراد در آن با هم ارتباط رو در رو و حضوری ندارند، شناختشان منحصر به گفته های افراد می شود؛ و از آنجا که اغلب نوجوانان و جوانان احساسی و عاطفی هستند، به سخنان غیر واقعی فرد مقابل و تناقض های گفتاریش توجه ندارند و پس از گذشت مدتی به وی علاقه مند می شوند./
در اغلب موارد، ارتباط از چت روم به ارتباط تلفنی مبدل می شود. این ارتباط همچنان ادامه می یابد و دو طرف هر روز بیشتر شیفته گفتار و بیان یکدیگر می شوند، بدون آنکه حتی بدانند آیا ظاهر همدیگر را
می پسندند؟ شیوه رفتاری طرف مقابل از نظرشان مورد قبول است یا حتی جایگاه اجتماعی آنها و خانواده شان تناسبی با هم دارد یا نه./
شاید بگویید که روابط می تواند از این هم پیشرفته تر و وارد مرحله ارتباط رو در رو شود. به هر حال موارد زیادی اتفاق افتاده است که دو طرف پس از دیدار با یکدیگر، شوکه و متوجه می شوند که هیچ سنخیت و تناسبی با هم ندارند؛ اما چون پیش تر دلبسته هم شده یا _ به عبارت بهتر _ به هم عادت کرده اند، پذیرش واقعیت برایشان سخت می شود. این افراد حتی گاهی به سبب ترحم یا ترس از تهدید فرد مقابل و ... به ازدواج با او تن می دهند./
فراموش نکنیم که اینترنت محیطی مجازی است و خیلی ها به چشم سرگرمی به آن نگاه می کنند و زندگی آرمانی یا حتی نمایشی و فانتزی خود را در آن به تصویر می کشند؛ از معرفی خود با جنسیتی دیگر گرفته تا ادعای تحصیلات و موقعیتی خاص!!/
در این گونه ارتباطات، شناخت جدی امکان پذیر نیست؛ چون دو طرف مراقب خود هستند و طبیعی است که فهرستی از معایب خود را در اختیار دیگری قرار نمی دهند./
از ما گفتن، حالا خود دانید؛ اصلا حالا چرا چت؟ بیایید به باشگاه های خودمان... باشگاه پرواز، باشگاه رو در رو... پشیمان نمی شوید... ./